Хрыстаматыя беларускае літэратуры. ХІ век—1905 год/Я. Чачот/Покуль сонца ўзыдзе…

← Да мілых мужычкоў

Покуль сонца ўзыдзе… Верш Аўтар: Ян Чачот 1922 год

Ай ей, які ён добры гаспадар! →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Покуль сонца ўзыдзе… (Чачот).

Прапануем да спампаваньня!

ПОКУЛЬ СОНЦА ЎЗЫДЗЕ…

Покуль сонца ўзыдзе,
Раса выесьць вочы;
Кепска^[1], як акоман
Лаяць, біць ахвочы.

Пане ты наш, пане!
Будзь-жа нам ласка́вы,
Ня дай акамона,
Што асьцёбаць жвавы;

Хто мужычкоў глуміць,
Надвое варожыць;
Грош пану ў кішэню,
А два сабе ўложыць.

---

1. Дрэнна.