Хрыстаматыя беларускае літэратуры. ХІ век—1905 год/Я. Няслухоўскі/Ня я пяю — народ Божы…

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Я. Няслухоўскі Ня я пяю — народ Божы…
Верш
Аўтар: Уладзіслаў Сыракомля
1922 год
Пераклад: Янка Лучына
Што птушкі казалі
Іншыя публікацыі гэтага твора: Не я пяю — народ Божы…

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




∗          ∗

Ня я пяю — народ Божы
Даў мне ў песьні лад прыгожы,
Бо на сэрцы маю путы
І з народам імі скуты.
З ім я зьліўся з добрай волі,
Чы-то ў долі, чы ў нядолі;
Чы гдзе гора абзавецца,
Як асіна, грудзь трасецца.
Чы пра радасьць чую весьці,
Усё ў грудзь хаваю гдзесьці.
Мне гаворыць вёска, хата,
Мне гаворыць сэрца брата.
Рад зьбіраю, што пачую,
У грудзі сваёй нашу я, —
Аж як траўка на кургане,
Яна ўзыйдзе — песьняй стане.


  Гэты твор з’яўляецца перакладам і мае асобны прававы (ліцэнзійны) статус адносна карыстанай аховы аўтарскіх правоў на арыгінальны змест.
Арыгінал:

Гэты твор быў апублікаваны да 1 студзеня 1929 года і знаходзіцца ў грамадскім набытку ўва ўсім свеце, бо аўтар памёр, прынамсі 100 гадоў таму.

 
Пераклад:

Гэты твор быў апублікаваны да 1 студзеня 1929 года і знаходзіцца ў грамадскім набытку ўва ўсім свеце, бо аўтар памёр, прынамсі 100 гадоў таму.