У гадаўшчыну Люблінскай ганьбы

У гадаўшчыну Люблінскай ганьбы Верш Аўтар: Вацлаў Ластоўскі 1923 год Крыніца: Часопіс «Крывіч», № 5, лістапад 1923 г., б. 1

Пакутнік →

Прапануем да спампаваньня!

В. ЛАСТОЎСКІ.

У гадаушчыну Люблінскай ганьбы.

Заліты нашчадзі пякучымі сьлязмі,
прамочаны прыгонскім потам,
к Тваім вачам сьляпым, о Маці!
падносіць Лях Люблінскі пэргамін;
і, пальцам, гліпкім ад крыві,
Табе на успамін,
паказуе аблыжны сказ:
пра еднасьць брацкую,
пра ласку ляцкую…
А кроў,
Тваіх сыноў,
цячэ з старога зьвітку…
І ею поўніцца абшар,
ад Нарава па Сож…
З зямлі, сьвятая, праступае,
яднаньне з катам праклінае
і кліча гнеўны кліч:
„О, Ляша, — брат твой —
дзе Крывіч“?!

---