Угрунь (1927)/Віратлівы разьбег/Газэтчык

← Вартаўнік

Газэтчык Верш Аўтар: Андрэй Александровіч 1927 год

Гудкі →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Газэтчык (Александровіч).

Прапануем да спампаваньня!

ГАЗЭТЧЫК

Ад самай раніцы застыўшы ўвесь ад сьцюжы,
стаіць з газэтамі ля крамы на рагу.
Па бруку носіцца, мяцеліцаю кружыць
грукат гораду, звычайны грукат гул…

Вецер і мароз — ну проста дух займаюць,
а ён крычыць, схапіўшы бляск навін:
— Чан-Кай-Шы — нам здрадзіў у Кітаі!
— кат Пілсудзкі топіцца ў крыві.

— Троцкі з Сталіным ня хоча пагадзіцца…
— Ў Менску хутка ўжо залязгае трамвай!
І так ад раніцы навіны б‘юць крыніцай,
І так за дзень — рубель, а можа два…

Над белым горадам зазьзяюць ясна зоркі,
на вуліцах дрыжыць вітрын электра-сьвет…
З «апошніх вестак» скруціць ён махоркі
— і дамоў, з астаткамі газэт.

На печцы цёплай ён журналы разглядае,
у вочы сонныя залазіць чорны дым —
і скроні мёрзлыя спакойна зачыняе:
заўецца сон вяночкам залатым.

А раніцаю зноў — няхай мароз, завея,
няхай трашчыць старая галава:
у горад сунецца, і сэрца ледзянее,
і зноў за дзень — рубель, а можа два…