Творы М. Багдановіча (1927—1928)/I/II/У зачарованым царстве/101

← 100. ⁂ Блішчыць у небе зор пасеў

101. ⁂ Цёплы вечар, ціхі вецер, сьвежы стог Верш Аўтар: Максім Багдановіч 1927 год

102. ⁂ Добрай ночы, зара-зараніца →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Цёплы вечар, ціхі вецер, свежы стог…

Прапануем да спампаваньня!

101.

∗     ∗
∗

Цёплы вечар, ціхі вецер, сьвежы стог,
Улажылі спаць мяне вы на зямлі.
Ня курыцца сьветлы пыл усьцяж дарог,
Ў небе месяца праглянуў бледны рог,
Ў небе ціха зоркі расьцьвілі.

Зьнічка коціцца агністаю сьлязой,
Прашумела мякка скрыдламі сава;
Бачу я, з прыродай зьліўшыся душой,
Як дрыжаць ад ветру зоркі нада мной,
Чую ў цішы, як расьце трава.

Увагі

101. Цёплы вечар… Перадрук з тэксту „Вянка“ 1913 г. з наступнымі заменамі, зробленымі рукою аўтара ў экзэмпляры № 2.

3		Ня курыцца сьветлы пыл усьцяж дарог,
		Не ўстае стаўпом пыл сьветлы ўздоўж дарог.

6		Зьнічка коціцца агністаю сьлязой,
		Заварожаны вячэрняй цішыной.

7		Прашумела мякка скрыдламі сава;
		Я ня цямлю, дзе рука, дзе галава;

Апроч варыянтаў, уведзеных у тэкст выданьня, у экзэмпляры № 2 ёсьць варыянт пятага радка, дзе чытаем: „і к яму хмурынкі падплылі“… (зам. „у небе ціха зоркі расьцьвілі“).
Прынятыя варыянты пазбаўляюць верш ад некаторай шурпатасьці стылю.
Задатованы верш 1910 годам рукою аўтара ў экзэмпляры № 1. Першы раз друкаваўся ў „Вянку“.