Творы М. Багдановіча (1927—1928)/I/II/Старая Беларусь/128

← 127. Безнадзейнасьць

128. ⁂ Ціхі вечар; зьнікнула сьпякота Верш Аўтар: Максім Багдановіч 1927 год

129. ⁂ Па ляду, у глухім бары →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Ціхі вечар; зьнікнула сьпякота…

Прапануем да спампаваньня!

128.

∗     ∗
∗

Ціхі вечар; зьнікнула сьпякота,
Весялей струіцца між чарота
Рэчка, што ўцякае у ставок;
Ўкруг яго ідзе вярбін вянок
Йшчэ зялёных, сьвежых, хоць каравых;
Плесьня каля берагоў іржавых
Саматканым поясам ідзе,
І лілеі расьцьвілі ў вадзе.
Часам з візгам ластаўка малая
Пранясецца нізка і чыркае
Крылечкам з разгону гладзь стаўка,
Налякаўшы гэтым матылька.
Часам лінь ці окунь успляснуцца,
І кругі шырока разыдуцца.
Часам выпаўзаюць паляжаць
Тут вужакі шэрыя на гаць,
У канцы каторай млын схіліўся;
Спарахнеў ён, ледзь не разваліўся,
Пачарнела кола і даўно
Мохам цёмным абрасло яно.
Але сёньня ходзіць кола млына,
Бо прышла да млынара дзяўчына,
Кабы мог сукруху з сэрца збыць.
Ў белай вопратцы яна стаіць,
Нахіліла смуглую галоўку,
І чуваць, як сэрца праз шнуроўку
Часта б’ецца. А стары млынар
Тройчы брызнуў ёй вадой на твар
І, уставіўшы на хвалі вочы,
Прыглушоным голасам шапоча:
„Пакланюся я табе, царыца,
Чыстая, сьцюдзёная вадзіца.
Ты цячэш балотамі, імхамі,
Жоўтымі, сыпучымі пяскамі,
Берагі крутыя падрываеш,
Дрэвы ды каменьні падмываеш
І нясеш іх к мору-акіяну,
К выклятаму востраву Буяну.
Там і вецер буйны ня гуляе,
Там і сонца краснае ня зьяе,
Там ня блішча ясная зарніца.
І прыносіш ты туды, вадзіца,
Важкі сум ад сэрца Кацярыны.
Я навокал абваджу тры тыны,
На замок іх моцна замыкаю,
Ключ у мора-акіян кідаю.
Як са дна ключу ўжо не падняцца,
Так і гэтым словам ня мінацца».
І падносіць млынару дзяўчына
Яйкі ў рэшаце і палатніну.

Увагі

128. Ціхі вечар… Перадрук з „Вянка“ з наступнымі аўтарскімі папраўкамі: у 36 р. „каменьні“ зам. „камні“ і ў апошнім радку: „яйкі ў рэшаце“ зам. „яек рэшата“. Дата напісаньня зазначана рукою аўтара ў сьпісе вершаў „Красавік“ 1912 г.
Першы раз выдрукаваны ў „Вянку“.
2„чарота“ зам. „чароту“ захоўваецца для рыфмы.
11„Крылечкам“ — націск аўтарам пастаўлены на 1-м складзе для захаваньня разьмеру радка.