Творы М. Багдановіча (1927—1928)/I/II/Каханьне і сьмерць/195

← 194. ⁂ Бяз сіл, уся ў пату, як белы сьнег, блядна

195. ⁂ Пасьля радзін ты ўсё штодня марнееш
Верш
Аўтар: Максім Багдановіч
1927 год

Прапануем да спампаваньня!

195.

∗ ∗
∗

Пасьля радзін ты ўсё штодня марнееш:
Асунулася цела, зблякла твар,
Засьмяглі і растрэскаліся губы;
На іх парой няпэўна прабяжыць
Пасьмех — і зьнікне, жалкі і пужлівы;
Як сьцені, сіняватыя кругі
Навокала вачэй ляглі, а вочы
Як быццам просяць зьлітавацца ўсіх.

Так крохкая, пушыстая багатка
Пад ветрам аблятае, каб магло
Яе насеньне узрасьці і кветнуць,
І толькі кволае сьцябло пасьля
Гаворыць аб жыцьці, дзіцям адданым.