Творы М. Багдановіча (1927—1928)/I/II/Думы/159

← 158. ⁂ Калі ў ракавіну цёмную жамчужніцы

159. ⁂ Сьвяча бліскучая зіяе Верш Аўтар: Максім Багдановіч 1927 год

160. Песьняру →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Сьвяча бліскучая зіяе…

Прапануем да спампаваньня!

159.

∗     ∗
∗

Сьвяча бліскучая зіяе,
Каб расступілася імгла;
Ў яе агню — краса жывая,
Яна прыгожа і сьвятла.

Ўблізі матыль дрыжыць ад болю,
Прываблены з імглы агнём,
Ён рынуўся туды бяз волі
І сьмерць сваю спаткаў у ём.

Сьвяча гарыць. З яе ліецца
За кропляй кропля, як раса,
А матылёк ужо ня б’ецца:
Табе ахвяра ён, краса!

Увагі

159. Сьвяча бліскучая зіяе… Верш першы раз друкаваўся ў „Вянку“.
У 8-м радку форма „ём“ зам. „ім“ застаўлена для рыфмы з словам „агнём“ (6 р.).