Творы М. Багдановіча (1927—1928)/I/II/Думы/144

← 143. ⁂ Халоднай ноччу я ў шырокім, цёмным полі

144. ⁂ Кінь плач свой аб старонцы Верш Аўтар: Максім Багдановіч 1927 год

145. ⁂ Зразаюць галіны таполі адна за адной →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Кінь вечны плач свой аб старонцы…

Прапануем да спампаваньня!

144.

∗     ∗
∗

Кінь вечны плач свой аб старонцы!
Няўжо-жа цёмнай ноччу ты
Ня бачыш, што глядзіцца сонца
Ў люстэрка — месяц залаты?

Ня згасла сонца! Сонца гляне,
Усіх падыме ада сна.
Ён, гэты дзень, яшчэ настане, —
І ачуняе старана!

Я пад яе зімовай маскай —
Пад сьнегам — бачу твар вясны,
І вее верш мой дзіўнай казкай,
І ясны ён, як зорак сны.

Увагі

144. Кінь вечны плач свой аб старонцы! Верш першы раз друкаваўся ў „Нашай Ніве“ 1911 год, № 36 пад загалоўкам „Хай іншы жаліцца старонцы“…
Чарнавыя варыянты (п. IV, № 5, 20):
1Хай іншы жаліцца старонцы,
2Я-ж сьлёзаў ня лію ракой.
3Бо бачу: ноччу смотрыць сонца…
7Не жартуйце вы над гэтай песьняй-казкай,
8Ня дзівецеся на гэці песьні-сны.
9Пад зімовай беласьнежнай маскай
10Бачу я чароўны твар вясны…
Варыянты „Нашае Нівы“:
1Хай іншы жаліцца старонцы,
2Я-ж сьлёзаў ня лію, як вы,
3Бо бачу: ноччу глядзіць сонца…
У 6-ым р. форма „ада сна“ (зам. „ад сну“) ўжыта поэтам на ўзор рас. „от сна“.