Сьветацені (1928)/Ўпрадае дым у залатую гладзь…

← ⁂ Зноў вясна…

⁂ Ўпрадае дым у залатую гладзь… Верш Аўтар: Тодар Кляшторны 1928 год

Восень →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Ўпрадае дым у залатую гладзь…

Прапануем да спампаваньня!

∗
∗     ∗

Ўпрадае дым у залатую гладзь
Па-над прасторамі бярозавая просінь,
Ружовы дзень спусьціўся падрамаць
За верхавінамі смалістых сосен.

Мядовы водар кружыць галаву…
У цішыні задумаліся далі.
Рамашкі белыя асьнежылі траву
І ў туманох салодка задрамалі.

О, родны край, — саломеныя хаты…
Люблю прастораў казачную муць.
Bду адзін,
А тысячы крылатых
Мне пра любоў адвечную пяюць.

Тут паланець душа не перастане,
Тут yе астыне ў жылах кроў…
Тут кожны крыж — адвечнае змаганьне,
Тут кожны куст — адвечная любоў…

О, тут усё…
Так хочу жыць і верыць, —
Аддаць душу прыгожасьці палёў,
Гатоў скакаць вясёлым піонэрам.
Пад залатыя гусьлі салаўёў.

Па-над прасторамі
Бярозавая просінь
Ўпрадае дым у залатую гладзь,
За верхавінамі смалістых сосен
Ружовы дзень спусьціўся падрамаць.