Зайцэвіч. А вы скуль гэта ведаеце?
Жлоба. Даведауся! І лезеце сюды, каб аблавіцца… Панна Ган… німа яе!..
Алувец. Ды і вы-ж да грашай! Знаемо вас.
Жлоба. Замаучыце, бо разстрэляю!
Зайцэвіч. Ні вельмі! Вы у мяне прыкусіце язык.
Жлоба. Ні баюся я вас!
Зайцэвіч. Вы прывыклі цягацца па судох і сядзелі у халоднай за гашэнне сыгары у гарадавога на носі. Ведаем, ведаем усе чыста.
Жлоба. А твой бацька быу ганчар!
Зайцэвіч. Прауда, ганчар, ды ні пазычау грошы у люкаеу, як вы!
Алувец (да Жлобы). Мой бацька губэрскі сэкрэтар, а твой дзядзька глухі, як пень.
Жлоба. Разстрэляю, разстрэляю!!
Зайцэвіч. Прапаласкау бацькаушчыну.
Жлоба. Дакажыце! (Да Уласенкі). Будзьце сьведкай!
Алувец. А вы маім…
Зайцэвіч. Як вас завуць?
Жлоба. Я вас усіх разстрэляю, дайце мне стрэльбу, рэвальвер дайце мне!
ЗЬЯВА XIII-ая.
Тыя-ж і Заблоцкі.
Заблоцкі (вышау крыху раней, з газэтай). Вось што завялі! Замаучыце, хай вас хрэн!!. Чаго расхадзіліся? Вось беда, вось беда! Ні радзіся багатым, а радзіся шчасьлівым. Ой, людзі добрыя!..
Усе. А што там такое?
Заблоцкі. Слухайце, чытайце. (Усе чытаюць). «Менскі банк збанкрутавау».
Усе. Ну! Ну! Ну!
Заблоцкі. Вось і ну! Чым прагнявіу я Бога? Апошнія грошы, усе дабро…
Усе. Што такое?
Заблоцкі. Прапало пяць тысяч — увесь пасаг дачкі. (Змоуклі усе, перапужаныя).
Заблоцкі. І хто мне параіу! Пракляты той дзень і гадзіна, калі паехау я… А усе нінажорлівасьць тая!.. Сем працэнтау у год.
Уласенко. Ды ні маракуйце! Вы зьбялелі… Яшчэ зьбярэце грошы.
Заблоцкі. Легка сказаць. Калі гэта іх зьбярэш? Пайду я да сястры з гэтай весткай. Хоць паплачэмо разам. (Ідзе у хату. Маучанка).
