Гэта старонка не была вычытаная
kam, hałasiła i pryčytała. Jak nieprvtomnaja, kidałasia jana u wadu, dy jaje trymali mužčyny…
Sonce tak sama pazirało luboŭna i na hetu źjawu; tak sama było cicha ŭ pryrodzi, i usio žyło swaim žyćciom. Staryje duby stajali spakojna, wažna, jak i zaŭsiody. Tolki hałki, spudženyje ludzkim krykam, pazletali z duboŭ, dy siwowaronki z siardzitym krakańniem kružylisia nad duplastymi dzierewiakami, jak by złujučy na toje, što patrywožyli biez usiakaj pryčyny ich prywolny pakoj, i zjali na soncy swaim zialonym pierjem.
Bazyla wyratawali i adkałychali, ale, pośle takoha zdareńnia, jon utraciŭ hołas i zastaŭsia niamym.
Taras Hušča.
