Гэта старонка не была вычытаная
Uzros na joj
wializaŭ chwoj,
tumanu z mhłoj
prytułak, les
stary.
Pradziŭny mur
niarušnych chmur,
jak toj kaptur
na bor uzlez
z hary.
I sonca świet,
z daloku, z het,
niabios prywiet,
nia zdužyć k nam
dajści.
Adny wiatry
praz chmar mury
latuć z hary,
praz les toj sam
huści.
«Skalej, jak lod
«na sotni hod
«i serca lot
«spyni. Wiarni
«da snu.
«A sonca świet,
«z daloka, z het,
«z niabios prywiet
«mana. Ženi
«manu.
«Ženi. Rai
«tych dum spyni
«i žal sčai,
«i kiń z piaščot
«u ciemń.
«No świet adny
«twaje pany
«i wartaŭny
«tabie pačot,
«tož my.
Sibir
Aleś Harun.
