«Ja pa kniazieŭsku ŭsim i płaču, i lublu;
«Ty nia chočeš dukataŭ, — nia treba!..
«Ŭziaci starca i huśli žyŭcom u ziamlu!
«Znaje chaj, chto tut pan: ja, ci niebo»!
XI.
Padchapili, ŭziali huślara-staryka,
Huśli razam jaho samahudy;
Pa-nad biereh kruty, dzie šumieła reka,
Pawiali, paniaśli na zahubu.
Miejsce wybrali zdatnaje, wyryli doł,
Doł try sažni šyroki, hłyboki,
Zakapali, ubili asinawy koł,
Dali nasyp try sažni wysoki.
Nie česali damoŭki jamu stalary,
Nie zapłakali bližnije wočy;
Zmoŭkli huśli i jon s tej pary — da pary,
Sum i ciša zalehli, jak nočaj.
Tolki kniazieŭski choram hudzieŭ, nie maŭčaŭ;
Šały, muzyka ŭ tacht rahatali;
Nie adnu wina boćku kniaź končyŭ, pačaŭ;
Šlub-wiasielle ŭsio kniažny hulali,
XII.
Paciakli, papłyli za hadami hady…
Na huślarawym naśpie žwirowym
Pałyny abyjšli, wyras dub małady,
Zašumieŭ niepaniatliwym słowam.
Let za sotniu zwioŭ čas, ci i bolej mo let;
Zaćwili pierekazy ŭ narodzie;
Kažuć ludzi: ŭ hod raz nočkaj z huślami dzied
