Гэта старонка не была вычытаная
— Трэба рэзаць вас і сеч! —
Загукаў ён сярод хаты,
Бровы ссунуўшы на нос.
ЛУКАШ
І чаго-ж мяне лазаты
Чорт па фэльчара панёс?!
Гаварыла-б, што радзіны,
Га, каб вас пабіў пярун!
А то не, лячы ім сьпіны…
Трасцы трэба вам, бізун!
Я гасаю, як сабака,
Ад паўночы да паўдня,
Мокну, гнуся у кульбаку,
Сорак раз зганяў каня.
А той чорт і рад, халера,
Недаверак, лысы пень!
Што яму, сабачча вера,
Каб ён спух у гэты дзень! —
Бабка нораў яго знае,
Толькі-б момант улучыць —
Пройдзе злосьць яго пустая —
Няхай лаецца, крычыць.
А Лукаш у гнеў ўваходзіць,
Хмурыць бровы, зубы сьцяў
І вачамі грозна водзіць,
Хто-б пад злосьць яму папаў.
Вось папругу ён зьнімае —
Пра лякарствы і забыў.
