Гэта старонка не была вычытаная
Як-бы коляды прышлі,
І абрусам стол засланы,
Як, у сьвята да зямлі.
Не адходзячы ад клямкі,
Грозна ён глядзіць у кут.
Лукашу зусім няўцямкі,
Чаго бабка снуе тут:
Бабка ў хаце — гаспадыня,
І за ўсім сама глядзіць,
Ўсюды вока сваё кіне,
Ўсё ў руках яе кіпіць,
Робіць жыва ды рухава.
На ёй белы хвартушок,
Пазакасаны рукава,
Хустка скручана ў кружок,
Ён яе перш не замеціў,
І стаіць, як-бы той слуп.
Ціха ў хаце, змоўклі дзеці,
Ў бабкі сьмех ня сходзіць з губ.
ЛУКАШ
Што вы ўсе папруцянелі?
Ці батрак я вам? слуга?
І ў той момант на пасьцелі
Чуе ён — „куга! ку-га!“
Тут Лукаш ступіў два крокі,
Грукнуў шапкаю аб печ,
Злосна зьняў бурнос шырокі:
