Гэта старонка не была вычытаная
Запусьціў капцюр у скуру
Аж да самае касьці.
Скача Саўка з таго дуру
Ды крычыць: „Пусьці! пусьці!“
Рудзька верціцца навокал,
Брэша, цапае катка.
Ай, Савоська, ты мой сокал!
Справа дрэнна і брыдка!
Ой, нагараваліся,
Ой, бяды набраліся
Хлопцы з тым катом!
З поля як вярталіся,
Людзі з іх сьмяяліся,
Тыкалі пярстом.
Шоў Антось уперадзе,
Рудзьку вёў на прывязі,
Пазіраў уніз,
А Савось на водшыбе,
На галоўцы з коцікам,
Шэпчучы: „кіс-кіс!“
І хоць ён не піонэр,
А чырвоны меў каўнер.
1926 г.
|}
