Гэта старонка не была вычытаная
Вы будзьце так дабры,
Найдзеце кандыдата,
І думаецца мне,
Што ў нашай старане
Пакутнікаў такіх,
Сапраўдных і цяжкіх
Налічыцца багата!
Зашумелі рыбы: —
— Назавём бяз хібы —
Імі гаць гаці,
Лёгка іх знайсьці.
— Таварышы, увага! —
Азваўся сакратар: —
Тут ёсьць такая пляга,
Што стукне вас, як шляга,
І кіне вас у жар:
Калі хто сапраўды
Сябе няшчасным лічыць болей,
Чым наш няшчасны рак,
То ён павінен добрай воляй
Аддацца раку для яды,
Так, так!
Іначай ён ня дасьць і веры! —
Сказаў ды зноў сеў за паперы.
Вось сказаў, дык сказануў!
Як сякерай секануў!
Прыкусілі языкі,
Акунькі, мянькі, лінкі,
А маруда той, лінок,
Зараз — віль! ды пад кусток.
