Гэта старонка не была вычытаная
Прахапіўся Яхім.
Божа мілы, што з ім!
Не расплюшчыць ніяк ён вачэй!
Я стаю ўсё над ім:
Як паможаш і чым,
Каб расплюшчыў ён вочы хутчэй?
Але лыпнуў сяк-так.
— Ох, заснуў-жа я ў смак!..
Ну, як маешся, браце, жывеш?
І куды-ж ты, як рак,
Проста высах, бы грак!
Мусіць, крыж ты, брат, цяжкі нясеш?
— А як дзядзька здароў?
Божа, колькі гадоў,
Як рассталіся, дзядзька, з табой!
— Многа, браце, гадоў!
Да сівых валасоў
Вось, як бачыш, даклыгаў ступой…
Ото-ж ты маладзец!
Хоць пабачу цябе пад канец…
Надзя, гэй!.. дзе-ж прапала яна?..
Я адзін, як дубец —
Восьмы год удавец,
Толькі Надзя са мною адна.
Юзік хлеб свой знашоў,
Пётра ў людзі пашоў,
Міхаліна ў жыдоў ад каляд… —
