Гэта старонка не была вычытаная
ГАННА
Што-ж, сястрыцы: пусьцім з богам.
Трэба сьвечку запаліць…
Бог нам будзе запамогай…
Бачце, сьвечка як гарыць!
— Божа мілы! — ўсе ўздыхнулі. —
Ну, што-ж, Ганначка, пускай!
Міску лёгенька папхнулі.
ГАННА
Плавай, місачка, шукай!
Перш нейк цяжка, неахвотна
Міска стала адплываць,
Як-бы ёй было маркотна
Гэты бераг пакідаць,
Потым плытка за вадою
Робіць круг… адзін, другі…
Вось раўняецца з вярбою,
Агібае куст дугою,
Піша борзьдзенька кругi!
Носіць Нёман, як сам знае,
Тую міску-чарапок.
— Ах, галубкi! як жывая! —
Крыкне хто-небудзь з жанок.
ГАННА
Так і сяк яна шыбуе:
То назад, то ў бок ідзе!
