Старонка:Zbor t1v2 1928.pdf/39

НА РАЗДАРОЖЖЫ

Пры шляху шырокім,
Дзе стаіць камора,
Я на сьвет радзіўся
Пад глухі шум бору,
Познаю парою,
Восеньню гнілою.

Па шляху тым бітым
І удзень і ўночы
Пешкі і з вазамі
Валіць люд рабочы,
Бы яго хто гоніць,
Аж той шлях гамоніць.

Ў розныя старонкі
Каля той каморы
Распаўзьліся сьцежак
Шэрыя узоры —
Вузкія, глухія
Сьцежачкі крывыя.

І мая, бы восень,
Доля невясёла,