Старонка:Zbor t1v2 1928.pdf/108

КАЛЯ ПАРОГА

Прад жалезнымі дзьвярамі
Цёмнага астрога
Жджэ кабетка, хоча бачыць
Сына дарагога.

Ох, сынок! Сядзіць, саколік,
За сьцяной высокай
У нядолі, паняверцы
І нудзе глыбокай.

Хоць-бы глянуць адзін момант
На яго, здаецца!
Горка беднай, цяжка матцы,
Сэрца яе рвецца.

І стаіць яна, чакае
Доўгія гадзіны…
Злыя людзі — іх ня чэпіць
Смутак мацярыны!

Хмурна. Золка. Вецер-сівер
Да касьцей праймае,
І нясьмела падыходзіць
Да дзьвярэй старая,