|
Сьцісла, мяркоўна жыў Янка Жыгала
І грошы патрошкі зьбіраў.
Даўно яму думка у сэрца запала,
І думцы ён гэтай даўно патураў.
Выедзе ў поле ён з конікам сівым,
Ці пойдзе з касою касіць, —
Любая думачка зданьнем шчасьлівым
І сонейкам ясным блішчыць.
Дома таксама. Бывала у сьвята
Аб думцы тэй мову зачне.
Жыгалу у руку гаворыць Агата,
І ў вочы лагодна зірне.
А думаў Жыгала аб тым, каб зямелькі
Ну, хоць дзе шматочак купіць.
Бо дома бядота, і сьціск паўстаў велькі,
І не з чаго стала тут жыць.
І жыў, прыслухоўваўся Янка Жыгала,
Як, дзе прадаецца зямля,
І купля якія выгоды казала,
Як там ураджайна ральля.
Былі у Жыгалы сябры-гаспадары.
Адны у іх думкі былі,
|
