Гэта старонка была вычытаная
Вышлі з хаты ўсе на поле, —
Час жніва, рабочы,
А ў гумне Пятрусь паволі
Жыта акалочваў.
Абмалоціць сноп і стане,
Як бацян, на ганку,
Праз вароты хітра гляне
І на сапяжанку,
Ня спускае грушы з вока,
Ох, вартуе пільна!
Пападзіся жэўжык-дока,
Дык задасьць цапільна!
Але й хлопцы розум маюць —
Хітрыя, зладзюжкі!
Строяць пляны, разважаюць,
Як дайсці да грушкі.
І ня так ужо баліць ім
Гэтых груш натрэсьці,
Як Пятруся абурыці
Або ў злосьць увесьці.
Улучыў Алесь часіну,
Торбу ўзяў з сабою,
Прытаіўся, сагнуў сьпіну
І папоўз мяжою.
