Старонка:Zbor t1v1 1928.pdf/279

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

ГРУШЫ-САПЯЖАНКІ

Слухай, Костусь, што скажу я:
Папасі авечкі —
Можа дзядзьку абману я,
Скрадуся з-за грэчкі,

Ў сад залезу, сапяжанак
Пазухі нарву я
Сакаўных такіх, братанак!
А ну-ж пашанцуе!

Як на грушу ды ўзьбяруся, —
Вось мы забалюем!
Ашукаем і Пятруся
І груш пакаштуем! —

Глянуў Алесь брату ў вочы,
Хітра засьмяяўся.
Костусь быў да груш ахвочы.
— Ну, йдзі, ды ня баўся. —

Хлопцы стадка пільнавалі
Блізка каля дому
І спакою не давалі
Дзядзьку іх старому.