ab zabastoucy tajno, kab pany i palicija niczoha nia wiedali.
Haspadarka — nie fabryka: fabryka ceły hod rabotnika patrebuje, a u haspadarcy rabotniki naprykład u zimku blizka sausim nie patrebny. Za toje-ż, jak pryjdzie czas raboczy — sienakos, żniwo, to rabotniki wielmi patrebny u haspadarcy. Praz toje zabastouka straszna panom tolki u haraczy raboczy czas. Tolki u haraczy czas pany zhodziacca na usio, czaho damahajucca rabotniki i czeladź.
Pakul czas, usie wioskowyje ludzi i dwornyje rabotniki zhawarciesia dobra. Niechaj adzin dwor wiedaje ab druhim, niechaj wioska znajecca z wioskaj, bo pany z panami znajucca, dyk i my, kab zwajewać ich, pawinny znacca z saboju. Starajciesia, kab hety listok praczytali u kożnym dware, u kożnaj wioscy. Zauczasu ahladzicie i wybiarycie u kożnaj wioscy i kożnym dware razumnaho i szczyraho czalawieka. Takije wybarnyje niechaj jak można czaściej schodziacca razam u adnym miejscu — choć by u miasteczku u dzień tarhowy ci u świata — niechaj supolnie hety listok pieraczytajuć i radziać, kali rabić zabastouku. Hetyje ludzi u czasi zabastouki nazywajucca „zabastowaczny komitet“.
Zabastowaczny komitet i jość haspadar zabastouki: jon organizuje zabastouku (zawodzić u joj paradok), probujeć piersz biez zabastouki dabicca ad panou ustupki; u czasi zabastouki jon adzin haworyć z panami, i niwodzin zabastouszczyk biez komiteta nie maje prawa ab czym-kolwiek z panami hawaryć. Bo i hawaryć z panami u czasi zabastouki treba umieć, a, wie-
