Старонка:Z rodnaho zahonu (1913).pdf/24

Na duszy swajej niwiä,
Kab dażdacca szcza śliwiä
Śpieły kołas żać u letku
Dziela śpitku i zjedku…

|}

VII. Roża i dziäūczo.

T. R.

Na prywolli wiasnoj
Roża-cud razćwiła,
I pryjemny pach swoj
U prastor raźliła.

Napiwalisia im
Matyloczki niraz,
I żuczkom majawym
Byŭ wiasiolinki czas.

Tut i pczołki, czmiali,
Czasta brali miadok,
I źwinieli huli
Na ŭwieś kwietnik sadok.

Słonka jasny pramień
Upajała rasoj,
Szto zwisała z adzień
Roży perłaj-ślazoj.

I dziäŭczo, jak dzicia,
Prybiähała ŭ sadok,