Старонка:Z rodnaho zahonu (1913).pdf/22

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Szto pa miłaj pahudca,
Da jaje adazwucca
Ptuszaniatki s prywietam,
Kali rana prad świetam,
Pryniasie jana żyru
Na ich prośbaczku szczyru.
Oj wiasnica, oj miła!
Ty i pszczołkaŭ zbudziła,
Szto rupliwa ŭ wiasielli
Miod źbirajuć na zielli.
Użo woczki praciorli
I czmiali, szto tak źmiorli
Pad ziamloju ŭ ciamnicy,
Złoj zimy czaraŭnicy.
Usia żywioła z niawoli
Razyszłasia pa poli
I szukaje pażywy,
U zialeninie niwy.
Oj wiaśniczuńka miła!
Ty j iipu razbudziła
Z zimawoj krepkaj śpiaczki
Kuku nudnaj śpiewaczki,
Szto ad samaho rańnia
Czutna aż da źmiärkańnia.
Oj wiasniczuńka miła!
Daj, kab nowaja siła,
U żyćci nas skraplała,
Kab ŭ duszy ni zhasała
Wiera j taja nadzieja,
Szto żytco nam naśpiejä