|
Oj wiasna maja miła —
Nasza moc, radaść, siła!
Ŭsio ty skroś ażyŭlajesz,
Mnie spakoj uliwajesz…
Hlań — na słoncy szczaśliwa
Zialianicca ŭżo niwa,
Łuh trawoju pakryty
I zakropam zality,
Ad pachuczaho ziella
La ludzkoha wiasiella.
Les praczchnuŭsia z drymoty,
Jak paczuŭ huk-hrymoty,
U listoczki prybraŭsia
Jaszcze ŭ boki uziaŭsia.
Sad ad ćwietu bialejä
I zdajecca, szto mlejä,
Lijuczy pach biaz konca
Skroś — dzie cień i dzie słonce.
Użo klany i biarozy,
Wycirajuczy ślozy,
Rady ŭ huszczy zialonaj,
U ciani pad karonaj,
Na prytulnaj halincy —
Dać rupliwaj ptuszyncy,
Hnieździeczko pałażyci
I nadziejaj toj życi,
|
