Старонка:Z rodnaho zahonu (1913).pdf/17

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Aż adhałosku ŭ wolchach skroś poŭna
Szastu, kali razściłajuć.

Ŭkoła kustoczkaŭ skroś jaszcze rosna
Wilhaci dosi usiudy,
Ale pawuk tcze ŭżo swaje krosna,
Sidła dla muchi—prybłudy.

I pracawitych pczołkaŭ hrumadki,
Ŭ nieapisanym wiasielli
Sierad zialonaj bacz sianażatki
Soład zbirajuć na zielli.

Z imi ŭ susiedstwie czmiel zuchawaty
Kwietku saboju kałysze,
Miod pje, marmocza duża zaniaty,
Pacham wiasiolińka dysze.

Wun i muraszka u murawielnik,
S trudam marudna wałoczyć
Szpilki-kaluszki, drobnińki jelnik,
Nożki rasicaju moczyć.

Słoniejka-ż źjaje, aż ziechacicca,
Hory załocić, daliny,
Ŭ kaplach rasinych jarka świcicca,
Zwisnuŭszych perłam z haliny.

Zawaruszyłasia ŭsio u pryrodzie,
Żywaści poŭna achwotnaj:
Ŭ lesiä, na łuziä, ŭ poli, ŭ harodzie,
Pracaj zaniaty harotnaj