Гэта старонка не была вычытаная
Dy z kamory karawajaŭ
Bolš usio padnosić,
Piwa, wodki padliwaje,
I jašče ŭsio prosić.
Maksimicha-ž tolki toje
Znaje, što ŭ talerki
Syry, skoram na zimnoje
Sypie z poŭnaj mierki.
A stały tracha nia hnucca
Ad jady usiakaj;
Ŭ spitkach mohby akunucca
Kožyn wypiwaka.
Ŭsim wiasioła: jesca, pjecca,
A z chmialom — i słowa;
Pa zastollem čuć dajecca
— Hutarka swatowa:
Hołas Jurki: „Što-ž, Maksimie,
Addaješ Alenku,
Chaj-ža kryłački uzdymie
Ptuška pamaleńku.
A pasahu mnoha, bratka,
Wytrasieš dziaŭčynie,
Bohu dziakawać, dastatku
Jo‘ nia mała ŭ skryni.
Treba zwyčaj šanawaci,
Ale ŭsio-ž ja duža
Nia lublu, što dla dziaŭčaci
Ty kuplaješ muža“.
A Maksim jamu na toje:
„Ni biaruć biaz hrošaj…
Hrošy… — rešta ŭsio pustoje
Z skryniaju charošaj.
