SŁOWA PRAŬDY
ab mowie i doli Biełarusa.
(Paświačaju biełaruskaj moładzi).
Ci Ty znaješ, moj bracie,
U jakoj žywieš chacie,
Usiamiejcy, narodzie,
Ŭ kraju, dzienna światło dzie
Pieršy raz Ty ubačуŭ,
Dzie Tabie Boh praznačyŭ
Žyć, bahacicca ŭ cnoty,
Ci Ty wiedaješ, chto Ty? —
Biełarusiaj zawiecca
Kraj, dzie ciažka žywiecca,
Kraj, „paŭnočna zachodny“,
Ale ŭłasny twoj rodny.
Woś i Ty, što žyć rwieśsia,
Biełarusám zawieśsia.
Dyk-ža wiedaj ab losie
Prodkaŭ, jak im žyłosia.
Nad Dniaprom, Niomnam, Sožaj,
Nad Dźwinoj — z woli Božaj,
Jak danosić padańnie,
Tut žyli ŭsie sławianie:
Krywicy, Radzimičy,
Šmat Dryŭlan, Dryhawičy.
Treba wiedać wašeci —
Adnaje mowy dzieci,
Adnaho i zwyčaju
Ŭsie byli ŭ hetym kraju.
Zakładali sialiby
Blizka rek, kab mieć ryby,
U lasoch i na poli,
Kab mieć źwiera dawoli,
Chleba, jahad i miodu.
Abažali pryrodu:
|
