Гэта старонка не была вычытаная
Budź miłym zaŭsiody
Mnie, rodny zahon,
Spakoju, swabody
Twajej ja žadzion.
Było-b chaj bahaćcie
I honar, i čeść:
Žyćcia ŭ čužoj chacie
Nia moh-by ja źnieść.
Wuhoł rodnaj chaty
Nia budu miniać
Na zamki, pałaty,
Kab tam panawać.
Ja ŭ hory radziŭsia,
Nia ŭ roskašy žyŭ:
Niaraz zamaryŭsia,
Jak žaŭ, ci kasiŭ.
Pradziedawaj mowaj
Zdaŭna hawaru:
Nia treba mnie nowaj,
Ja z joju pamru.
Dušy jana miła,
Niachaj-ža žywie,
Nijakaja siła,
Nas nie razarwie.
Bo mowa — dar Božy,
Adzieža dušy:
To skarb naš pryhožy,
Što świecić ŭ hłušy.
Dyk chaty i mowy,
Nia wyprusia ja,
A rozum zdarowy —
Apora maja.
Radzimy zaścienak,
Lublu ja dušoj:
Tačok, pryhumienak,
Kutok rodny moj.
|}
