Lacić pył z wierasaŭ, čabor pach raźliwaje,
Tyrčyć, ciamnicca kaščawy, ssochły chwošč;
Pahoda jasnaja ŭžo redkaju bywaje,
Čaściej, jak z łubu, lje asieńni zimny doždž.
Ŭ adlot zbirajucca u ciopłyja starony
Špaki i łastaŭki, i husi, žurawy;
I tolki karkajuć na doždž kruki, warony,
Absieŭšy kučami kusty i dzierawy.
Woś čutna kurkańnie smutliwaje ŭ prastory
I žal stanowicca nam biednych žurawoŭ,
Što klučam ciahnucca ŭ niabiesnym sinim mory,
Pawierch pakinienych, znajomych im krajoŭ
Siaŭcy nad niwaju sa świstam praraźliwym
Latajuć, skrytyja wilhotnym tumanom;
I sojki čerkajuć na dubie žałudliwym,
Moŭ złość i niemaraść nawodziać karšunom.
Markotna robicca u ziemnym karahodzie:
Dzie tolki kinieśsia — usiudy bačyš sum;
Prycichła ŭsio žywoje u pryrodzie,
Źnik, ščeznuŭ niekudy pryjemny letni šum.
U lesie łuščacca naśpieŭšyja harechi
I asypajucca na ziemlu pad kusty;
Stajać laščyniny panuryja, jak wiechi,
Z karon skidajučy pasochłyja listy.
Z siawienkaj, łubkaju ludcy z wiaskowaj chaty
Źbirajuć tut daždžom harechi i hryby;
Ŭzlatajuć pudkija z pad łomu kurapaty,
Ci z mokrych dzierawaŭ dzikija hałuby.
Ŭ harodzie warywa u naćciwie čyrwanie je
U ziemli hłybaka siadzić hruby burak,
I morchwa drobnymi listkami zielanieje,
I strojna makaŭki padniaŭ u horu mak.
