Старонка:Z rodnaha zahonu (1931).pdf/134

Jak wostryja piorki z ziamli wysuwaje
Iržawa — ciamnawaja ruń;
Jak nudnuju pieśniu nad joj zaśpiawaje
Siawiec pieralotny uhruń.

Jak ŭsio u pryrodzie ŭściaž zamiraje
Ŭ abajmach hłybokaha snu,
I moc žyćciawuju ŭ sabie ukrywaje,
Kab znoŭ uskrasnuć na wiasnu.
Pieciarburh 20-X-1909.

|}

ASIEŃNI ADWIAČORAK.

Žniwień skončyŭsia. Raboty
Mała ŭžo na poli…
Nudny čas daždžoŭ i słoty
Bližycca ŭsio bolej.

U poŭni leta. U harodzie
Wysadki jadrejuć,
A ŭ sadočku na wyhodzie
Jabłyki žaŭciejuć.

U harodčyku pad chataj
Mienicca jurhinia
Kwietkaj ciomna-wišniawataj
Na prywiet dziaŭčynie.

U poli hrečycha čarnieje
Kitami — čubami,
Zredka dzie-nia-dzie, bialeje
Ptuškaj hałubami.

U snapoch awios płačliwa
Wyhladaje z łaŭkaŭ,
Jak prynadnaja pažywa
Wierabjoŭ dy kaŭkaŭ.

Aziaredy mihaciacca
Ubłutany ŭ siamienni
I lany wun załaciacca
Słanyja pa žmieni