Старонка:Z rodnaha zahonu (1931).pdf/104

U lesie ŭžo muški
Jak ćma zakniželi,
I cichańka ptuški
Na hniozdach prysieli.
I łastaŭki ŭ strechi
Pad chaty latajuć,
Ščabiečuć i ŭciechi
Ludcom prybaŭlajuć.

|}

WIASNA PRYŠŁA.

Wiasna pryšła — minuŭ čas złudy,
Kasulki sonca zichaciać,
Kudy ni hlań — prabuda ŭsiudy,
Absochli lody, sienažać.

Wiasna pryšła — bušujuć wody,
Zrywajuć hrebli i młyny,
Ŭ pryrodzie čuć paryŭ swabody,
Joj ceły świet ciapier pjany.

Wiasna pryšła — ŭsio adžywaje
Pa doŭhim śnie padčas zimy,
Ruń zielanicca maładaja,
Usio heta widzieć rady my.

Wiasna pryšła — hulajuć dzieci,
Žywioła rykam hłušyć świet,
I choć pustyja humny, kleci,
Usio-ž ludzi šluć wiaśnie prywiet.

Wiasna pryšła i dla narodu,
Što biesprabudna wieki spaŭ,
Nastaŭ ščaśliwy dzień adrodu,
Kab dabiwacca ludzkich praŭ.

Wiasna pryšła, a ŭ świecie bura
Bušuje, śmierć ludziam niasie,
Wichor wajny hudzić panura,
U strachu čujuć heta ŭsie.