— Слухай, Пётра: зьбегай к маме
Возьмеш хлеба, сала—
(А за грэбляй між лясамі
Іх сяло стаяла).
Так дзед кажа да Пятруся,
Хлопчыка малога.
— Калі-ж, дзедка, я баюся
Злыдзеня ліхога.
— Сьмейся, хлопча: мы-ж тут блізка.
А там зараз хаты;
Чуць што зьмерклась, месяц нізка,
Чуй—пяюць дзяўчаты —
* * *
Месяц вышай ўсё ўсплывае,
Поўнач недалёка;
Вось і сітца чуць мігае—
Ледзьве злозіш вокам.
Позны час, але ня сьпіцца
Базылю старому:
— Што, магло-б там прылучыцца
Пятрусю малому?
Што дагэтуль ня прыходзіць?
Час вярнуцца з даму,
Думка ў дзеда думку родзіць,
Неспакой старому.
— Пётра дома?—дзед спытаўся:—
Тыя пазіраюць.
І трывога, рух падняўся.
— Го-го-го!—гукаюць.
Сярод грэблі, між бярвеньня,
Вось гразёй заліты—
Божа мілы! вось здарэньне!—
Як-бы кім забіты,
