Старонка:Vodgulle 1922.pdf/45

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Чорная грэбля лягла срэдзь балота,
Хвэраст, бярвеньні, як рэбры, тырчаць
Грэбля паггная, гразь і плюхота,
Мова нядобрая ходзіць пра гаць.

* * *

Каля грэблі за балотам
Людзі начавалі;
Пж з-пад Пінска шлі пяхотам,
Таварыну гналі.

Сутунела, Ў цёмным лесе
Галасілі совы.
Нікла ў змроку ўсё Палесьсе,
Бор драмаў вяковы,

На балоце з чаратамі
Лазьнякі шапталі,
Дзесь у пушчы за дубамі
Пугачы крычалі.

Месяц бледны срэбрам ліўся
Ў нетры ночкі шэрай.
Люд гудзеў і варушыўся
Заняты вячэрай.

А касьцёрчык так прыветна.
Мігацеў, сьвяціўся,
І над лесам чуць заметна
К небу дым ўзнасіўся.

Залатымі матылькамі
Іскаркі ляталі
І высока над лістамі
Гасьлі, прападапі.

Зоркі ціха мігацелі,
Разубраўшы неба.
Вось, вячэраць лідзі селі—
Не хваціла хлеба.