|
Сінім стэпам-даліною
Ходзяць хмаркі веснавыя,
Сакавітыя, густыя,
Чарадою-грамадою.
Ой, вы, хмаркі, неба дзеці!
Як вы сэрцу майму мілы!
Носіць вецер лёгкакрылы
Вас, любыя, па ўсім сьвеце.
Люба мне, як думкай Божай
Ціха зьвісшы над палямі,
Вы пракоціцесь часамі
Гукам-грукатам прыгожым;
Як маланка узаўецца,
Блісьне стужкай агнявістай,
І як песьняй галасістай
Вам зямелька адгукнецца.
Ліне дожджык, даль закрые
Белай сеткай, срэбратканай,
Цёплы дожджык і жаданы
Ўсё аджывіць, ўсё абмые.
А, зачуўшы голас грому,
Селянін з сахой на ніве
Усьміхнецца вам шчасьліва,
Стаўшы важна, нярухома;
Бо ваш гром для вёскі сына—
Лепша музыка на сьвеце…
Ой, вы, хмаркі, сонца дзеці,
Не пакрыўдзьце селяніна!
|
