Старонка:Vita (1926).pdf/53

Яны на лад нячуты
свае цымбалы, дуды завялі.
Не абзавуць іх: чмуты!
Іх радасьць ў шопаце ялін.

Паклон, паклон краіне
ад сэрца шчырага — прымі!
Не абвіе ўжо болей іней
маўклівасьцю тваіх крыніц.

|}