Гэта старонка была вычытаная
шоў палюбавацца на сваё злачынства і не чакаў, што тут людзі.
Натоўп рассунуўся, і да магілы ўрачыста падышоў шэрыф, ведучы за руку Потэра. У небаракі твар быў зусім збянтэжаны, і ў вачах быў шалёны страх. Убачыўшы забітага, ён затросся ўсім целам, закрыў твар рукамі і заплакаў.
— Я не забіваў яго, сябры мае, — казаў ён, плачучы, — чэснае слова даю вам, не забіваў.
— Хто-ж абвінавачвае цябе? — загрымеў нечы голас.
Страла трапіла ў цэль. Потэр падняў галаву і агледзеўся навакол з жаласнай безнадзейнасцю ў вачах. Убачыўшы індзейца Джо, ён усклікнуў:
— О, Джо! Ты абяцаў мне, што ніколі…
— Гэта ваш нож? — перапыніў яго шэрыф, паказваючы нож.
Потэр паваліўся-б, каб яго не падтрымалі і не апусцілі ціханька на зямлю. Потым ён сказаў:
