прыняць у банду, Гек, калі ты не будзеш мець прыстойнага выгляду і адзення.
Радасць Гека была атручана.
— Нельга будзе прыняць мяне? Як нельга? Ты-ж прыняў мяне ў піраты!
— Так, але гэта іншая справа. Разбойнік благароднейшы за пірата: ён і трымаць сябе павінен лепш.
— Але паслухай, Том! Ты-ж заўсёды быў маім сябрам: ты не выставіш мяне, — так, Том? Ты гэта не зробіш? Скажы!
— Гек, я, вядома, хацеў-бы мець цябе сваім таварышом, але што скажуць людзі? Яны скажуць: «Фу! Банда Тома Соўэра! Ды там усё нейкія валацугі!» І яны будуць намякаць на цябе. Гэта-ж табе самому будзе непрыемна, ды і мне таксама.
Гек хвіліну маўчаў, заняты ўнутранай барацьбой. Нарэшце ён сказаў:
— Добра, Том. Калі ты абяцаеш узяць мяне ў тваю банду, я вярнуся на месяц да ўдавы Дуглас і пастараюся прывыкнуць. Толькі ты ўжо вазьмі мяне.
— Добра, Гек, абяцаю! Пойдзем, браце, а я папрашу ўдаву, каб яна не надта прыціскала цябе.
— Праўда, праўда, папросіш, Том? Вось гэта добра! Калі яна не будзе прыціскаць у самым галоўным, то я буду курыць ціханька і лаяцца таксама ціханька і як-небудзь перацярплю. Калі-ж ты збярэш банду і пачнем разбойнічаць?
— О, хутка! Мы можа сёння-ж увечары збярэм хлапцоў і зробім прысвячэнне.
— Што такое зробім?
— Прысвячэнне.
— Гэта што за штука?
— Гэта значыць, што мы ўсе паклянемся стаяць адзін за аднаго і не выдаваць таварышоў, нават калі нас парэжуць на кавалкі, і забіваць кожнага, хто пакрыўдзіць каго-
