Старонка:Symon muzyka 1925.pdf/24

- Гэта здань твая такая:
Адхрысьціся, хлопча, плюнь!
- Як-то здань! А ты паслухай! -
Дзед схіляе галаву,
Шапкай круглай, аблавухай
Чуць ня ўлазячы ў траву.
- Не, ня чую! - Ото дзедка!
Мусіць ты зусім аглух:
То-ж сьпявае з кветкай кветка! -
Вочы вырачыць пастух,
На Сымонку пазірае.
- Ой хітрэц! от лайдак:
Чаго ён ня выдумляе!
Бач, знашоў, якіх спявак!
-Хіба-ж краскі не сьпяваюць?
- А які ўжо іх там сьпеў?
Краскі голасу ня маюць:
Пройдзе ветрыку павеў,
Закалышуцца - ня ўчуеш...
Кінь ты, хлопча, мары сьніць!
- Ат, дзядуня, ты жартуеш,
Каб малога падражніць!
- Ой, дзіўны ты! - дзед гаворыць
І пакруціць галавой,
А Сымон сваё гуторыць,
Глядзючы ў даль прад сабой.
- Дзед, зірні: куды-та хмаркі,
Унь ідуць, ідуць, як дым?
Там так добра, вольна, ярка,
А яны ідуць? Ці ім