За гэтым адбылося сьпяваньне «Інтэрнацыяналу». А калі дэмонстрацыя павярнула з галоўнае вуліцы на пляц, з барыкады пачулася, як хтосьці жудасна зароў:
|
Грукат бомбы як з-пад хмар: |
Гэта ўдалы ваяка Швэйк сьпяваў пад чырвоным сьцягам, узваліўшы на плечы спадчыннасьць старога сьвету, каб прадаць яе пры першай магчымасьці на рынку.
16
АПОШНІ ЭТАП УДАЛАГА ВАЯКІ
Калі ў Расіі поўніліся здабытаю воляй, дык ваеннапалонныя ёю проста захлёбваліся. Жаданьне, каб вайна спынілася, набліжалася да свайго зьдзейсьненьня; дысцыпліна аслабела, і паняцьце «ваеннапалонны» распылілася ў першыя-ж тыдні. Народ у Расіі кіпеў у катле рэволюцыі, і ні на што іншае не хапала часу. Гультаяваць ня было калі, дык ня было каму больш прыдумляць новых пакутаў сваім блізкім; усе чакалі, што адбудзецца штосьці вялікае і вызваліць увесь сьвет ад зла.
Гаршына з запалам чытаў прамовы новых міністраў, стараючыся правільна зразумець велічыню гэтых падзей. У першы час маніфэстацыі ўздымалі настрой, але, неўзабаве, праз месяц ужо яны пачалі гучэць пуста і фальшыва, выклікаючы на салдацкіх тварах кплівую ўсьмешку.
Прапаршчык Вараб’ёў прыходзіў да палонных усё больш рэдка, аддаўшы іх пад нагляд Ананьняву, а той хадзіў гэтакі-ж п’яны, як і ў часы царызму, і казаў:
— Эх, добра жыць за часовым урадам. Валі цяпер біць расійцаў, хлопцы!
— У той дзень, як я прадаў нагавіцы аднаму анучніку оптам па пяць рублёў за штуку, каб не важдацца з павольным продажам, — расказваў Швэйк Гаршыне, — я папаў у гэтую карчму толькі ўвечары. Там быў і прапаршчык Ананьнін, п’яны ў дошку, так што таварышом даводзілася падтрымліваць яго, каб ён не
