Гэта старонка была вычытаная
Сам, (выходзе, разгледаючыся).
Хаджу і блуджу я
Ўжо колькі гадзін
І, дзе ні ступлю я,
Не бачу пуцін.
Дубы ды хваіны,
Бярозы, вязы;
Скрыгочуць асіны,
Шыпяць верасы.
Кругом нейкі шорах,
Жуда, пустата;
Па долах, па ўзгорах
Легла цемната.
То нешта сьмяецца,
То нешта пяе,
То кліча, здаецца,
То тут-жэ снуе.
Гоп, гоп! Не чуваці!...
Атказу німа.
Ой, пушча, ой, маці!
Ты зводзіш здарма.
Ох, зводзіш здарма ты,
Наслаўшы ламоў!
Я траплю да хаты,
Я траплю дамоў!
- (Пашоў далей, разгледаючыся).
Русалкі, (выбегшы зза кустоў, разам).
Ха-ха-ха, вось так госьць,
Як з зямлі, як с травы!
