Chto s stydu nia prosie — asoče,
U nočy sam hrošy pałože,
I nadta nia lubie, jak brać chto nia choče.
Čort až kipić, až skryhoče,
Što hetak Anufry žywieć:
Nia tolki čortu słužyć nia choče,
Swiačonaj wadoj kožyn raz ablijeć!
Čekaje čort śmierci: ǔ zapiečku sieǔ.
Anufry čytaje žywoty światych…..
Posnaj zacirki na połudzień zjeŭ,
Pierežahnaŭsia, zadychaŭ i ścich!..…
I čort nie paśpieŭ ahlanucca,
Jak duch toj praz dźwiery šmyhnuǔ,
Sieŭ na kaścieli i hraje na dudcy!
A čort na kaścioł nie siahnuŭ!
S taho času i da hetaj pary,
Jak palahuć ludcy atpačyć, —
Usiu noč až da rannaj zary
Cort na čatach zdaloku styrčyć
I čekaje, ci duch toj nia skoče.
A ŭ poŭnač, u buru, tak dźmieć,
Až swiščyć, až wyje, hahoče,
Až kawałkami gonty irwieć….
Tahdy duch raskałyše zwany,
I jak tolki katoryj džylinknie,
(A pazwonu bajacca-ž jany)
Tak i wiecier i čort razam zniknie!
|