Старонка:Skrypka biełaruskaja (1918).pdf/10

Jakby s stužak, jakby s kwietak
Dywan piekny tkač zatkaŭ,
Jakby z ruty dy nahietak
Bukiet krasny maj ukłaŭ.
To ŭ deseni, to u kletki
Ŭ žywych farbach bjecca jon.
Nu! nia ludzi! Dalbo kwietki!
Ich listočki dajuć zwon.
Chiba-ž heto nie ŭ paletak
Jakim čaram ja papaŭ
A ŭ harodčyk z rožnych kwietak,
Dzie artysta zasiewaŭ.
I mo heto nie dziaŭčyny
Huduć leto nat snapom,
A kaliny dy maliny
Ciahnuć ručki za chmialom.
Baču ja, idzie ihryšče,
Tam wiasiella ščyry śmiech.
Čuju skrypku, dudka świšče,
U flet dujuć, jak u miech
Ljecca pieśnia, biahuć tony,
Až dušu na čaści rwie.
U barabany bjuć u zwony.
Wiecier ŭ huby sabie dźmie.
Dryžyć kołas. Sierp až pienić
Syple iskry s pad zuboŭ.
Pierawiosły ruki ščemiać.
Snop skakać iści hatoŭ.
Wot ihryšče, to ihryšče!
Nat i kopy pajšli ŭ tan.
Im u tachtu požnia świšče,
Patcinaje baraban.
Niebo hledziačy zjaśnieło
Morem čystym razliłoś,
Tak jak lustro pasinieło,
S słonkam jasnym abniałoś.