— Што такое?
— Сьпіш!?
— Не…
— Слухай! Я баюся… Кажы, што хочаш, але я буду маліцца…
— Маліся…
— Ойча наш, Які знаходзішся на небе, хай сьвяціцца Імя тваё, хай прыйдзе царства Тваё…
Раптам плач перарывае словы маладога палоннага… але ўсё яшчэ чуецца перарыўчаты голас:
— Хай будзе… воля… Твая…
Бартэка апаноўвае страшэнны неспакой, дух сьпіраецца ў грудзёх. О, Божа! Ён ўжо ня вытрывае далей! Яшчэ мінюта і скажа палонным: „Я ваш, ратуйцеся“… пасьля праз вакно… ў лес… Хай будзе, што будзе.
Раптам каля прымна чуваць роўныя крокі. Гэта йдзе патруль.
Адбываецца зьмена вартаўнікоў.
На другі дзень з раніцы Бартэк быў п’яны. І ў чародны дзень таксама…
Цераз нейкі час пачаліся новыя паходы, баі… і мне прыемна паведаміць, што рыцар наш дайшоў да роўнавагі. Пасьля тае ночы, ён толькі крыху прыладзіўся да гарэлкі, ў якой часамі можна знайсьці забыцьцё. Хаця… ў баёх Бартэк зрабіўся яшчэ болей жорсткім, як дасюль.
