i kožyn, nie śpiešajučy, pamaleńku pastupaŭ upierad.
Soniejko padniałosia ŭžo wyšej, zrabiłosia mienšym, a zamiesta charašyni, jakaja była raspaścierta na bałoci, widać tolki radočki skošenaj trawy. Pach padwi aŭšych kwietak razniossia ŭ pawietry i, zdawałosia zapoŭniŭ uwieś świet.
Na źmienu kascom pryjšli paŭhledacca na kwietki dzieŭčatki z hrablami, i widać, što každaja uzdychnuła, što nia budzie bolš u hetym lecie takoj charašyni i nia buduć jany plaści wiankoŭ z miedunicy. Staŭšy adna kala adnaje, pajšli jany hulać hrabielkami pa bałoci, i zdawałosia, što heto nie dzieŭčatki, a tyje biełyje rusałački, pra katorych nam matula maleńkim raskazwała,
Jak tolki pakončyli raskidać pa pieršym prakosie i zaniali ad lesu pa druhim, pierestali štoś hawaryć, jak zmowiŭšysia. Ale zara chtość paprabawaŭ hojknuć, ci jość huk, za im druhi, trejci i, pahladzieŭšy, što les paŭtaraje ich hołas, razam zawiali pieśniu. I paliłasia jana čystaja, biazmiernaja, jak reka, a les i ŭsio ptastwo ŭsłuchałosia ŭ hetu charašyniu.
Toj samy ciažki busieł, a z im i jaho siabry, padniaŭšysia pad abałoki, pławali, jak pierniki, usłuchalisia ŭ hetu pieśniu i radawalisia z letniaho dzianiočka.
Warušycca — kratacca ruchacca. Rósnaje — rasistaje. Miedunica — biełaja kaniušyna.
Pytańnia dla hutarak i piśmiennych rabot. Ci bačyli wy kali, jak kosiać i zhrebajuć sieno? Dzie heto było? Što wy tam rabili? Raskažycie, što wy bačyli i čuli tam?
|
U prypar. Siniaje niebo biez chmarak, |
