Ot, tuman robicca ŭsio huściejšy i huściejšy, padnimajecca ŭsio wyšej i akružaje was z usich staron. Drewy, budynki — ŭsio toje, što daloka ad was chawajecca ŭ tumanie. Heto maleniečkije kapielki wady zaharadžywajuć ich ad was. Wy čujecie, što kruhom was stało mokra i ściudziona, waša adzieža stała wilhkaj. Heto kapielki wady s pawietra asieli na adzieńnie, prabirajucca da wašaho cieła, i wam 1obicca ściudziona.
Ludzi, katorym zdarałosia ŭschadzić na wysokije hory, bačyli znizu, z dalin abłoki. Uschodziačy wyšej na hory, ludzi prybližalisia da abłokoŭ, traplali ŭ ich, i tady jany bačyli kruhom siabie zwyčajny tuman. Padnimajučysia ješče wyšej, jany minali tuman, na ich iznoŭ hladzieło jarkaje sonce, a ŭ nizie, u ich pad nahami, stajali kłubami ni to abłoki, ni to tuman i zaciemniali ad ich nižej ležaŭšuju dalinu.
Ciapier ludzi wiedajuć, što abłoki — heto toj samy tuman, a tolki uźniaŭšyjsia wysoka nad našaj haławoj.
Tuman bywaje wielmi karysny ŭ tych miejscoch, dzie daždžy bywajuć redka. Tuman aświežaje raśliny, poić ich swajej wilhkaściu i baronić ad sonca, katoraje inačej lišnie skora wysušyło-b raśliny.
Pytańnia dla hutarak i piśmiennych rabot. Z jakoj starany prychodziać daždžo wyje chmary? Jaki wiecier prynosić jasnuju pahodu? U jakuju paru dnia pajaŭlajucca najčaściej bury z hrymotami? Ci nia wiedajecie wy, z jakoj pryčyny by waje hrom? Ci niebaspiečen dla kaho-niebudź hrom? A małanki? Kali nalić ściudzionaj wady u šklanku, u haračy dzień, to što pajawicca pawierch šklanki? Čamu? Što takoje pára? Kali jana bywaje? Što takoje sadź i kali jana bywaje? Kali tuman bywaje najhuściejšy: ranicaj, ci ŭ dzień? Što prahaniaje tuman i čamu? Pahladzieŭšy na chmary, možecie wy skazać, budzie doždž, ci nie? Jakije bywajuć abłoki i jak jany nazywajucca?
